Του Γιάννη Γιαννάκη: Νίκη-μήνυμα ενεργοποίησης για τον κόσμο, ευθύνης για την ομάδα
Και μετά τον αποκλεισμό του κυπέλλου από την Παναχαϊκή και τα ειρωνικά σχόλια του τύπου «μόνο για τα Γαραικοχώρια είμαστε», ήρθε αυτή η νίκη επί του Ηρακλή για να στείλει ένα μήνυμα μεγαλύτερης ενεργοποίησης και συμπαράταξης του κόσμου. Και ως εκεί. Δεν λέμε ούτε για φαβορί ούτε για αλλαγή συσχετισμών, γιατί με Ηρακλή θα παίξουμε άλλες τρεις φορές και με ΑΕΛ τέσσερις.
Η ομάδα φαίνεται ότι θα κάνει την προσπάθεια να παλέψει για την άνοδο, αρκεί να έχει τον 12ο παίκτη της να τη σηκώνει κάθε φορά που θα πηγαίνει να πέσει. Γιατί σίγουρα θα υπάρξουν και δύσκολες στιγμές μέσα στη σεζόν.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα έδειξε απέναντι στον Ηρακλή κάποια στοιχεία που έχουν τη σημασία τους, που δείχνουν να επιβεβαιώνουν όσα είχαν διαφανεί και με χαμηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους.
Πρώτον, έχει προηγηθεί δουλειά σε βάθος. Ο Πομς έχει τις δικές του ποδοσφαιρικές αρχές και φιλοσοφία, οι παίκτες την έχουν κατανοήσει και παίζουν 100% αυτά που έχουν δουλευτεί στην προπόνηση. Τώρα, κάποια ατομικά λάθη ή κάποιες ατομικές αδυναμίες πιστεύουμε ότι φτιάχνονται συν τω χρόνω, αρκεί να στηρίξει ο κόσμος την ομάδα, να της δώσει πίστωση χρόνου και να κατανοήσει τι πάει να γίνει, δίχως να κρίνει το κάθε τι με υπερβολική αυστηρότητα, και πολύ δε περισσότερο, με ειρωνεία.
Δεύτερον, η ομάδα επενδύει στο να κάνει πρωταθλητισμό, βγάζοντας παράλληλα και παίκτες. Δεν το κάνουν εύκολα αυτό οι ομάδες που πάνε για άνοδο. Βασίζονται αποκλειστικά στην εμπειρία. Αν βγει αυτό το φορμάτ που στήνουν διοίκηση, τεχνικός διευθυντής και προπονητής, θα είναι ένας μοναδικός άθλος, γιατί δεν μιλάμε για ομάδα που έχει τους αντιπάλους της 20 πόντους πίσω και έχει το περιθώριο να δώσει ευκαιρίες σε μικρούς, αλλά μιλάμε για ομάδα που πάει να κάνει πρωταθλητισμό σε συνδυασμό με αναπτυξιακό ποδόσφαιρο. Γίνεται; Τον Μάιο θα το ξέρουμε.
Τρίτον, τα πολλά ματς, έστω και με χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους, βοήθησαν την ομάδα να είναι πανέτοιμη στην αρχή, χωρίς να έχει απρόσμενες απώλειες που θα την ανάγκαζαν να τρέχει. Το ξεκίνημα με 2 στα 2 αφαιρεί άγχος, προσθέτει αυτοπεποίθηση. Βέβαια από εδώ και πέρα οι αντίπαλοι θα γίνονται κι εκείνοι καλύτεροι, θα ρολάρουν και κυρίως θα ξέρουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν, καθώς τον ΠΑΣ τον έδειξε ήδη μία φορά η τηλεόραση, οπότε όσοι έχουν επιτελεία να κάνουν ανάλυση, θα τον αναλύσουν.
Τέταρτον, η ομάδα παρουσιάστηκε διαβασμένη και στα δύο ματς πρωταθλήματος. Δεν αναφερόμαστε στο κύπελλο, γιατί εκεί ο προπονητής αποφάσισε να πειραματιστεί. Ο Πομς με τον Κρασνίκι είχαν δει τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου μέσα στο γήπεδο, τον ανέλυσαν και στο βίντεο του αγώνα με την Κηφισιά. Επίσης, τον Ηρακλή τον είχαν δει και με το Αιγάλεω, αλλά και με τον ΠΑΟΚ Β’ σε βίντεο. Ήξεραν επακριβώς τι να περιμένουν και δεν πήγαν στην τύχη.
Πέμπτον, είναι από τις σπάνιες φορές που βλέπουμε έναν προπονητή του ΠΑΣ Γιάννινα που να λέει τόσο καθαρά και δυνατά ότι είναι ικανοποιημένος από το ρόστερ και δεν θέλει καμία άλλη προσθήκη. Κι ας είναι κάποια κενά φανερά. Ακόμα και ο Στάικος, που κάποιοι τον έλεγαν «βολικό», πάντα έλεγε ότι ήθελε μεταγραφές. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο κάθε παίκτης νιώθει ασφάλεια και ξέρει ότι τον πιστεύει και τον στηρίζει ο προπονητής, δεν έχει παρά να παίζει και γι’ αυτόν στον αγωνιστικό χώρο, εκτός φυσικά από τον εαυτό του, τον κόσμο και την ομάδα.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε κι άλλα στοιχεία, αλλά ας περιμένουμε ακόμα, γιατί όλα αυτά δεν είναι απαραίτητα και εγγύηση ανόδου. Είναι όμως μερικές απλές παρατηρήσεις μίας υπάρχουσας κατάστασης.
Από την άλλη μεριά, όμως, τόσο η βαριά φανέλα όσο και οι κινήσεις που έγιναν προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, σε συνδυασμό και με τη νίκη επί του Ηρακλή, αυξάνουν τις προσδοκίες, άρα και την ευθύνη της ομάδας απέναντι στον κόσμο της, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Χρειάζεται σοβαρότητα απ’ όλους αυτή τη στιγμή και σκληρή προσπάθεια, ώστε το αγωνιστικό τμήμα να μείνει ανεπηρέαστο απ’ οτιδήποτε εξωαγωνιστικό.
Δεν μπορούμε, πάντως, να μη σχολιάσουμε τη διαιτησία, η οποία ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Μία διαιτησία με τις κλασικές ενοχές μετά από μια αμφισβητούμενη φάση, στην οποία ο Δραγάτης προσπαθούσε σε κάθε σφύριγμα να πείσει τον Ηρακλή ότι δεν παίζει ρόλο η εντοπιότητα από την Ήπειρο. Και ειδικά μετά την ανακοίνωση για το ανύπαρκτο πέναλτι που ζήτησε, πέρασε πριονοκορδέλα τον ΠΑΣ με συνεχή φάουλ και πολύ αυστηρές κάρτες. Τελικά, βέβαια, όχι μόνο δεν κατάφερε να τον βάλει στην περιοχή με αυτά τα σφυρίγματα, αλλά βοήθησε να είναι πιο οργανωμένος πίσω.
Δεν θα προσθέσουμε κάτι άλλο και θα πάμε και στην ατομική κριτική:
Βασίλης Αθανασίου: Έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά, πατάει πλέον γερά στα πόδια του και το παιδί βρήκε απ’ ό,τι φαίνεται στη μετά Πλαβούκου εποχή έναν προπονητή που τον πιστεύει και τον εμπνέει, τον Φίλιπ Μάρτιν. Έκανε μία εξαιρετική εμφάνιση και κράτησε τον ΠΑΣ μέσα στο παιχνίδι. Μετά τον Μάντζη, δικαιούται τον τίτλο του δεύτερου κορυφαίου του παιχνιδιού. Και τι θέλει πάνω απ’ όλα μία ομάδα; Έναν επιθετικό να έχει το εύκολο γκολ κι έναν τερματοφύλακα να πιάνει και τίποτα δύσκολο. Ο ΠΑΣ τα είχε το Σάββατο και τα δύο και πολύ απλά κέρδισε.
Κάρλες Σόρια: Πέφτει μεγάλο βάρος της ανάπτυξης του παιχνιδιού από την πλευρά του, είναι ο μπακ που βρίσκεται πιο συχνά ψηλά στο γήπεδο κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνει περισσότερα χιλιόμετρα πάνω-κάτω στο γήπεδο. Τις επιστροφές του πρέπει να τις προσέξει λίγο περισσότερο, παρότι ο Μπακαδήμας πάντα βρίσκεται σε ετοιμότητα να καλύψει τα κενά του. Λίγο πιο προσεκτικές σέντρες θέλουμε, γιατί ακόμα κι αν δεν βρουν συμπαίκτη, αν πάνε στην καρδιά της άμυνας και όχι στο απέναντι κόρνερ, θα προκαλέσουν προϋπόθεση μίας κερδισμένης δεύτερης μπάλας. Πιστώνεται στο παιχνίδι την ασίστ στο πρώτο γκολ του Μάντζη.
Γιαν Σομποτσίνσκι: Έχουμε πει πολλά καλά λόγια, αλλά στα δύο τελευταία παιχνίδια είχε τα λάθη του. Πιο σοβαρά με την Παναχαϊκή, βέβαια, αλλά και με τον Ηρακλή, κάποια διωξίματα ήταν επισφαλή. Πάντως είναι αρκετά καλός στο κατέβασμα μπάλας και έχει πολύ καλή διαγώνια 40άρα μπαλιά που μετατοπίζει όλο το παιχνίδι της ομάδας. Κάποιοι το θεωρούν γιόμα, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι είναι το στυλ παιχνιδιού της ομάδας, το ζητάει ο Πομς, ώστε να παίρνει εύκολα μέτρα στην αδύνατη πλευρά με τον Σόρια ή τον Αθανασίου.
Τάσος Λούπας: Είναι φανερό ότι το παιδί έχει ταλέντο και ορθώς του δίνονται αυτές οι ευκαιρίες που παίρνει. Αυτό που πρέπει να προσεχθεί πάρα πολύ είναι να μην του φεύγουν τόσο εύκολα οι αντίπαλοι στην πλάτη, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν γρήγοροι ακραίοι παίκτες στους αντιπάλους όπως ο Κυνηγόπουλος του Ηρακλή. Υπάρχει, βέβαια, το στήριγμα του Σομποτσίνσκι, αλλά μόνο αν προλάβει να κλείσει σε πρώτο χρόνο ο Πολωνός. Αν δεν προλάβει θα δημιουργηθεί το κενό και κατ’ επέκταση η προϋπόθεση ευκαιρίας. Σε ματς όπως με Παναχαϊκή και Ηρακλή, το θέμα αυτό φάνηκε πολύ πιο έντονα. Ίσως με μέσους βεληνεκούς αντιπάλους να μην κοστίσει, γι’ αυτό και χρειάζεται εκεί πολλή δουλειά από τους ανθρώπους του τεχνικού επιτελείου να καλύψουν αυτήν την αδυναμία που έχει παρουσιαστεί από τον Λούπα. Από εκεί και πέρα, τα χτυπήματά του στις στατικές φάσεις είναι «λουκούμι», σημαδεύει με διαβήτη και γι’ αυτό πιστώθηκε με μία ακόμα ασίστ.
Μάκης Μπακαδήμας: Όπως πάντα ηρωικός, παίκτης που παίζει πολύ με την ψυχολογία και φαινόταν, αφού πανηγύριζε μέχρι και τα πλάγια. Σ’ αυτήν την κατηγορία, εκτός από ποιότητα, θες και παίκτες που παίζουν με την ψυχή και την καρδιά τους, ειδικά όταν πρέπει να διαφυλάξεις ένα αποτέλεσμα.
Φεντερίκο Τζίνο: Απέναντι σ’ ένα πολύ ποιοτικό κέντρο που είχε Χριστοδουλόπουλο, Μπελμόντ και Χάμοντ, οι Τζίνο και Μπεγκάλα έδωσαν ό,τι είχαν. Δεν φτάνει πάντα, αλλά σίγουρα δεν βλέπουμε αδιάφορους παίκτες, αλλά παίκτες που σκίζονται για την ομάδα. Ο Τζίνο πάτησε αρκετά καλά στο γήπεδο, προσπάθησε να περάσει και κάποιες μπαλιές μπροστά και ειδικά η φάση που έβγαλε πάρε-βάλε τον Χάινριχ ήταν μία ολόδική του φάση, από το κλέψιμο, μέχρι την καταπληκτική ασίστ ανάμεσα από τους δύο στόπερ. Στο τέλος πρώτος στα πανηγύρια, έδινε «χέρια» στην κερκίδα και πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως αυτός ο παίκτης μπορεί να αφήσει την ομάδα στα μέσα της σεζόν. Ελπίζουμε ως τον Δεκέμβριο να αναθεωρήσει και να αποφασίσει να επεκτείνει, έστω για 6 μήνες ακόμα.
Τιμ Ρίντερ: Έβγαλε θεματάκια η τριάδα της άμυνας, που στην Κατερίνη ήταν όλοι τους κορυφαίοι, αλλά στα πιο δύσκολα ματς σαφώς και είναι λίγο πιο αργοί απ’ ό,τι πρέπει. Όσο θα περνάει ο χρόνος ελπίζουμε να προσαρμόζονται όλο και καλύτερα στο επίπεδο του πρωταθλήματος και των ομάδων. Είχε και καλές και κακές στιγμές ο Ρίντερ που κι αυτός κάνει μία τεράστια προσπάθεια να μείνει πιστός στο πλάνο της ομάδας, έχοντας αλλάξει ρόλο φέτος σε σύγκριση με άλλες ομάδες που έπαιζε χαφ.
Μόριτζ Χάινριχ: Παίκτης που πάντα θα είναι μέσα στις φάσεις και θα απειλεί, ελπίζουμε τέτοιες φάσεις όμως, όπως τα δύο τετ α τετ που έχασε, να καταφέρνει να τα τελειώνει, γιατί και τις δύο φορές τον πρόλαβε με δύο απίθανα τάκλιν ο Κιβρακίδης. Θα μας έλεγε και ευχαριστώ σήμερα ο Ηρακλής αν έχανε με 2-1, αν έστω είχε προλάβει να σουτάρει ο Γερμανός σ’ αυτές τις δύο ανεπανάληπτες φάσεις.
Βασίλης Μάντζης: Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα που έλεγε κι ένας μπασκετικός σπίκερ. Αυτό θέλει μία ομάδα από τον σέντερ φορ της, να τελειώνει τις φάσεις που οι άλλοι δεν μπορούν ή δυσκολεύονται. Δύο υπέροχα τελειώματα και ήδη κέρδισε την αγάπη του κόσμου. Αν συνεχίσει έτσι, θα αντιληφθεί πολύ σύντομα τι θα πει να σε αγαπάει ο κόσμος του ΠΑΣ!
Μάτους Μπεγκάλα: Μαχητικός είναι, τρεχαλατζής είναι, δημιουργικός δεν είναι, αλλά δεν του ζητάει ο προπονητής να γίνει. Αν η ομάδα αποφασίσει να παίξει και κάτι άλλο, ο Πομς θα βάλει κάποιον άλλον. Αυτά που του ζητούνται αυτή τη στιγμή τα κάνει στο 100%, οπότε τα άλλα είναι να ‘χαμε να λέγαμε, να ‘χαμε να πούμε.
Βασίλης Αθανασίου: Ο δεύτερος πιτσιρικάς της ενδεκάδας του ΠΑΣ Γιάννινα, που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή κι αυτό αρκεί. Συγκέντρωση, δουλειά, να ακούει προσεκτικά τον προπονητή και ήδη αρχίζουν να ακούγονται και γι’ αυτόν τα πρώτα πολύ θετικά σχόλια. Είναι πολύ τυχερός που έπεσε σ’ αυτήν τη συγκυρία.
Αλλαγές:
Αλέξανδρος Νικολιάς: Μπήκε στο 71’ και βοήθησε πολύ στο να σπάσει τον ρυθμό του Ηρακλή ο ΠΑΣ Γιάννινα, να τον κρατήσει πολύ μακριά από τη μεγάλη περιοχή και να απασχολήσει στο επιθετικό 1/3 του γηπέδου. Πολύ θετική παρουσία.
Στέφαν Σέποβιτς: Είναι πολυτέλεια για τον ΠΑΣ να βγάζει τον Μάντζη και να βάζει τον Σέποβιτς, διότι στο παρελθόν αν έβγαινε ο σέντερ φορ, ο ΠΑΣ δεν είχε ποιον να απασχολήσει την αντίπαλη άμυνα και κλεινόταν πίσω. Μόνο και μόνο ότι συνέχισε να απασχολεί, αρκούσε. Θα έρθουν και απ’ αυτόν τα γκολ.
Μπατίστ Λέο: Συνήθως ένας παίκτης με τόσο μικρό χρόνο δεν μπορεί να κριθεί, αλλά έκανε 2-3 πολύ χοντρά λάθη που έδωσαν την μπάλα στον Ηρακλή, ενώ η ομάδα είχε καταφέρει να τον κρατήσει μακριά από την περιοχή της. Με τέτοιες εμφανίσεις ούτε τα 10 λεπτά της τυπικής συμμετοχής δεν θα μπορεί να διεκδικήσει.
Προπονητής:
Ρενέ Πομς: Υπήρχε ένα τίμημα στον πειραματισμό της Τετάρτης, που ήταν ο αποκλεισμός από το κύπελλο, αλλά στο ματς με τον Ηρακλή διακυβεύονταν πολύ περισσότερα, γιατί δυστυχώς υπήρχαν και κάποιοι που τον περίμεναν στη γωνία για πιο σκληρή κριτική. Άλλο η κριτική, όμως, και άλλο τα κρυφοχαμόγελα των «σταλεγάκηδων» ή αλλιώς των «τα λέγαμε εμείς». Βέβαια αυτοί θα περιμένουν στη γωνία ούτως ή άλλως, μα σε 3, μα σε 5, μα σε 15 αγωνιστικές, οπότε δεν βγάζεις άκρη.
Ο Αυστριακός έχει μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, έναν τρόπο παιχνιδιού που είτε αρέσει είτε όχι, αυτός είναι, από τα πλάγια θέλει να περνάει η μπάλα και όχι από τον άξονα με δεκάρι. Με αυτόν τον τρόπο η ομάδα δημιουργεί τις φάσεις που δημιουργεί, συν τις στατικές φάσεις. Το θέμα είναι τα γκολ να μπαίνουν, οι νίκες να έρχονται και το υπερθέαμα ας το δούμε κάποια άλλη στιγμή ή ας βολευτούμε με το Champions League. Τώρα προέχουν οι βαθμοί.
Το άρθρο Του Γιάννη Γιαννάκη: Νίκη-μήνυμα ενεργοποίησης για τον κόσμο, ευθύνης για την ομάδα εμφανίστηκε πρώτα στο Super-FM.
