Το RoboTireαλλάζει ριζικά την εικόνα του κλασικού βουλκανιζατέρ, τουλάχιστον όσον αφορά στις υπηρεσίες αλλαγής ελαστικών. Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα ρομπότ, το οποίο αλλάζει τα ελαστικά ενός αυτοκινήτου γρηγορότερα από έναν έμπειρο μηχανικό, χωρίς να χρειαστεί να λερώσει κανένας τα χέρια του.

Η όλη διαδικασία πραγματοποιείται με τη χρήση αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης, χάρη στους οποίους προσαρμόζεται το RoboTireάμεσα στο είδος, στις διαστάσεις και στον τύπο του ελαστικού σε συνδυασμό με το μοντέλο αυτοκινήτου. Το σύστημα μονταρίσματος ελαστικών απαρτίζεται από δύο μεγαλύτερους και δύο μικρότερους βραχίονες και για την αλλαγή ενός σετ τεσσάρων φθαρμένων ελαστικών με καινούργια απαιτούνται λιγότερα από 25 λεπτά.

Συλλογή δεδομένων

Η ρομποτική υπηρεσία δεν περιορίζεται μόνο στην αλλαγή του ελαστικού, αλλά επεκτείνεται και στη συλλογή χρήσιμων δεδομένων για τους κατασκευαστές ελαστικών και τις αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως ενδεχόμενα προβλήματα στη ευθυγράμμιση των τροχών, τους τύπους φθοράς που εμφανίζουν τα λάστιχα ανάλογα με τα διανυθέντα χιλιόμετρα, κλπ.

Η κατασκευάστρια εταιρεία του RoboTire νιώθει φυσικά ικανοποιημένη για τις μεγάλες δυνατότητες του προϊόντος της, τονίζει ωστόσο ότι δεν έχει στόχο να υποκαταστήσει τους μηχανικούς αυτοκινήτων και τους τεχνικούς ελαστικών, αλλά να τους ενισχύσει στη δουλειά τους αναβαθμίζοντας τις γνώσεις τους. Ταυτόχρονα, τα δεδομένα που συλλέγει το RoboTireείναι πολύτιμα για την εξέλιξη και την κατασκευή ακόμη ασφαλέστερων και αποδοτικότερων ελαστικών νέας γενιάς.

Δείτε το σχετικό βίντεο

{https://youtu.be/XkCtHBqpOIk}

Υπάρχουν μοντέλα, τα οποία αντέχουν επί δεκαετίες και ανήκουν στα λεγόμενα blue chips της αγοράς αυτοκινήτου, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το Opel Astra, την Toyota Corolla, το VW Golf, το Renault Clio, κλπ. Από την άλλη πλευρά έχουμε και ορισμένα αυτοκίνητα, που δεν «περπάτησαν» από την αρχή του λανσαρίσματός τους, οπότε αποσύρθηκαν πρόωρα –και συνήθως αθόρυβα- από την αγορά, αν και δεν συμπλήρωσαν ούτε μία πενταετία. Κάτι τέτοιο συμβαίνει ακόμη και στις καλύτερες…οικογένειες, δηλαδή σε μάρκες υψηλού κύρους, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και στη σχετική πεντάδα με μοντέλα κομήτες, τα οποία δεν κατάφεραν να μακροημερεύσουν.

Μercedes X-Class (2017 – 2020)

H Μercedes παρουσίασε στις 18 Ιουλίου 2017 με τυμπανοκρουσίες το πρώτο Pick-up στη μακροχρόνια ιστορία της, ενώ τέσσερις μήνες αργότερα ξεκίνησαν οι παραδόσεις του στους πρώτους πελάτες. Η X-Class ξεκίνησε άσχημα με μόνον 16.700 πωλήσεις το 2018 και ακόμη λιγότερες (15.300) το 2019, περνώντας πολύ κάτω από τον πήχη που είχε θέσει η Mercedes. Το πρόβλημα της Mercedes X-Class εντοπιζόταν στην ταύτισή της με τα Nissan Navara και Renault Alaskan, από τα οποία διέφερε μόνο σχεδιαστικά και σε επίπεδο εξοπλισμό. Έτσι βρήκε απήχηση μόνο σε χώρες με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, ενώ στις υπόλοιπες επέλεγε το αγοραστικό κοινό τις προσιτότερες εκδοχές της Nissan και της Renault.

Range Rover Evoque Cabrio (2016 – 2018)

Η Land Rover έχει παράδοση στην εξέλιξη ανοιχτών SUV, όπως είχε κάνει για παράδειγμα με το Freelander. Το 2016 αποφάσισε να το επαναλάβει με το τρίθυρο Evoque Cabrio, που ξεκινούσε πάνω από τις 50.000 ευρώ και παρουσιάστηκε πέντε χρόνια μετά το λανσάρισμα του κλειστού Evoque. Τα πράγματα δεν πήγαν ωστόσο καλά και το 2018 ήρθε το τέλος του Evoque Cabrio, το οποίο συνέπεσε με την παρουσίαση του Range Rover Evoque δεύτερης γενιάς. Παραμένει ακόμη ανοιχτό, αν θα αποτολμήσει η Range Rover κάτι ανάλογο με το Evoque τρέχουσας γενιάς, θεωρείται όμως μάλλον απίθανο λόγω του μεγάλου κόστους εξέλιξης και του υψηλού εμπορικού ρίσκου.

Opel Karl (2015 – 2019)

H Οpel του έδωσε το όνομα του γιου του ιδρυτή της και το προόριζε για παγκόσμιο best seller με βασικό όπλο την ασυναγώνιστη τιμή του, η οποία ξεκινούσε κάτω από τις 10.000 ευρώ. Επίσης το χρειαζόταν ως μία προσιτή εναλλακτική πρόταση απέναντι στο επίσης μικρό Opel Adam, που προσανατολιζόταν ξεκάθαρα προς το lifestyle. Το Karl μοιραζόταν τα ίδια τεχνικά μέρη με το Chevrolet Spark, δεν κατάφερε όμως ποτέ να γίνει αρκούντως ελκυστικό παρά τις προσπάθειες της Opel και το λανσάρισμα πολλών ειδικών εκδόσεων, που λειτουργούσαν ως δόλωμα. Η καριέρα του Opel Karl ολοκληρώθηκε άδοξα μόλις τέσσερα χρόνια μετά την πρεμιέρα του στην αγορά, όπου σήμερα αποτελούν τα μικρά και φθηνά μοντέλα πόλης είδος υπό εξαφάνιση.

Fiat 124 Spider (2016 – 2020)

Ο αριθμός 124 έχει βαρύνουσα σημασία για τη Fiat, καθώς το συγκεκριμένο μοντέλο της –με κλειστό αμάξωμα- παραγόταν από το 1966 έως το 1985 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το 2016 παρουσίασε ωστόσο η Fiat με τον ίδιο κωδικό ένα ανοιχτό μοντέλο, που βασιζόταν στο Mazda MX-5 εκείνης της εποχής, αλλά χρησιμοποιούσε υπετροφοδοτούμενο κινητήρα της ιταλικής εταιρείας. Η χαμηλή ποιότητα κατασκευής της κουκούλας, η μέτρια στρεπτική ακαμψία του ανοικτού αμαξώματος και η ευπάθεια των μηχανικών μερών έριξαν πρόωρα το 2020 τους τίτλους τέλους για το Fiat 124 Spider, που έμεινε χωρίς διάδοχο.

Suzuki Vitara X-90 (1996 – 1997)

Το Suzuki Vitara διεκδικεί το παγκόσμιο ρεκόρ βραχύβιας καριέρας στην αυτοκίνηση, καθώς κατασκευαζόταν για διάστημα μόλις 13 μηνών, πριν διακοπεί η παραγωγή του τον Μάιο του 1997. Βάση του διθέσιου μοντέλου ήταν το γνωστό Vitara, όμως στο κοινό δεν άρεσε ο σχεδιασμός του πίσω μέρους του αμαξώματος, που μπορούσε να παραγγελθεί και με σκληρή αφαιρούμενη οροφή τύπου Targa, χάρη στην οποία μετατρεπόταν σε Cabrio. Να σημειώσουμε, ότι το Suzuki Vitara X-90 εφοδιαζόταν με βενζινοκινητήρα 1,6 λίτρων και 97 ίππους ισχύ, χάρη στον οποίο επιτάχυνε από στάση έως 100 χλμ./ώρα σε 15’’ και έπιανε τα 140 χλμ./ώρα τελική ταχύτητα.

Επιβεβαιώθηκαν τελικά οι φήμες, ότι η Fiat σχεδιάζει να λανσάρει ένα υπερσύγχρονο microcar, το οποίο θα φέρει την ιστορική ονομασία Topolino.

Οι Ιταλοί έδωσαν την πρώτη φωτογραφία του νέου Topolino στη δημοσιότητα, αν και δεν διευκρίνισαν πότε σχεδιάζουν να το λανσάρουν στην αγορά. Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα είναι ότι θα κυκλοφορήσει και σε έκδοση cabrio με υφασμάτινη, μαλακή οροφή όπως ο διάσημος πρόγονός του, δηλαδή το Fiat 500 Topolino πρώτης γενιάς με έτος γέννησης το 1936.

Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο κατασκευαζόταν έως το 1955, οπότε το διαδέχθηκε το Nuova 500, γνωστότερο και ως ‘’Πεντακοσαράκι’’ (Cinquecento).

Το Fiat Topolino του 1936

Το νέο Fiat Topolino αποτελεί σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της ιταλικής μάρκας του ομίλου Stellantis ένα ‘’αμιγώς ηλεκτροκίνητο τετράκυκλο’’ για αστικές μετακινήσεις και προβάλλει ιδανικά το πνεύμα της Fiat. Παράλληλα φιλοδοξεί να μεταφέρει στους δρόμους των πόλεων μία νέα προσέγγιση της Dolce Vita με έμφαση στη χαρά, την αισιοδοξία, το κέφι και την απόλαυση. Το μινιμαλιστικό μοντελάκι καλύπτει φυσικά τις ανάγκες ενός μεγάλου αγοραστικού κοινού, απευθύνεται όμως κατά κύριο λόγο σε νεότερους πελάτες, σε ολιγομελείς οικογένειες και σε εραστές των πόλεων.

Το Citroen Ami

Τα πρώτα, ανεπίσημα, αποκαλυπτήρια του νέου Fiat Topolino είχαν γίνει πριν περίπου ένα χρόνο ενώπιον ενός κλειστού κύκλου επιλεγμένων αντιπροσώπων της μάρκας και το χαριτωμένο μίνι απέσπασε κολακευτικά σχόλια για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του σε σχέση με το Citroen Ami. Η σύγκριση δεν είναι τυχαία, αφού το ιταλικό microcar βασίζεται στο αντίστοιχο μοντέλο της Citroen, αλλά και στο Οpel Rocks-e. Όλα αυτά βγάζουν βεβαίως νόημα, καθώς και οι τρεις προαναφερόμενες εταιρείες αποτελούν πλέον μέλη του ομίλου Stellantis.

Το ηλεκτρικό Opel Rocks-e

Με βάση αυτά τα δεδομένα εκτιμούμε ότι το Fiat Topolino θα υιοθετεί τα τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο αδελφών μοντέλων του, που έχουν 2,41 μ. μήκος, ζυγίζουν κάτι λιγότερο από 500 κιλά, εφοδιάζονται με ηλεκτροκινητήρες ισχύος 6 kW και μπαταρίες χωρητικότητας 5,5 kWh, ενώ πιάνουν έως 45 χλμ./ώρα τελική και προσφέρουν γύρω στα 75 χλμ. αυτονομία. Περισσότερες λεπτομέρειες προσεχώς.

Το νέο Fiat Topolino